MySQL error /home/jacob/domains/loggy.nl/public_html/logs/layout.php on line 83
insert into online values
(
'',
   '',
   '1711667660',
   '54.163.221.133',
   'aaneenhalfwoordge-/'
)


Incorrect integer value: '' for column `jacob_weblog`.`online`.`userid` at row 1
URL: /
IP: 54.163.221.133
UserAgent: claudebot

Post:
Array
(
)


GET:
Array
(
    [gebruikersnaam] => aaneenhalfwoordge
)


Sorry, there was an error, we are notified of the issue and will be resolved as soon as possible
Aan een half woord ge - Home
Aan een half woord ge - Home
Hoe werkt het? Klik hier
Begin pagina
loggy.nl Home
Weblog maken
RSS Feed

Abonneren!

M'leen





Links
Groepsrekening.nl 88dagen.nl Belastingdienst.nl


Blogs
SILENCE [S] STILTE
Leuker kan het niet
Verrassing!
Drukdoenerij
Niets aan te doen
Copy-paste
Zeggen en schrijven
Plannen
Goede voorne...


SILENCE [S] STILTE


"Sorry, ik kan nu niet praten, want ik zit in een stiltecoupé…ja…nee…klopt…ik had je al gemaild. Zorg je dan wel dat je Paul nog even belt? Want ik had al gezegd dat het anders misgaat. Paul belde me net al om te overleggen en toen heb ik gezegd dat ik in een stiltecoupé zit en niet kon bellen, maar dat jij hem nog zou bellen….ja…want anders gaat het mis. Maar ik heb je gemaild. Dus. Ik moet nu hangen, want ik zit in een stiltecoupé…goed…bel Paul even…ja….goed…oké...tot later. Hoi!”

“Oh kut, we kunnen hier niet zitten, want dan kunnen we niet praten.” “Kom, daar is nog wel plek.” “Sssst! Ik zat laatst ook in zo’n stuk als dit en toen gingen twee andere meisjes echt ontzettend irritant zitten lachen! Mensen zijn soms echt kei-asociaal! En als je ze dan vraagt of ze hun bek willen houden, omdat dat overal staat, dan kijken ze je echt superverontwaardigd aan, zo van: heb ik wat van je aan ofzo? Ik vind dat echt vet stom! Ga dan ergens anders zitten, weet je wel?!”

“Hè, hè, we zitten. Oh Annie, zie je dat? Dit is zo’n stiltecoupé. Ik heb daar laatst wat over gelezen in de Margriet. Het is voor mensen die willen werken. Gelukkig hoeven wij dat niet meer, hè? Toen we vorig jaar naar de Libelle Zomerweek gingen, zat de trein ook echt propvol. Je vraagt je echt af waar die allemaal heen moeten. Ik zei het ook nog tegen Mien. Ik zeg Mien, zeg ik, waar denk jij dat al die mensen heen moeten. Mien zegt, ze zegt, ik weet het ook niet, zegt ze…”

“Dames en heren, over enkele minuten naderen wij station Hilversum. Na Hilversum zal deze trein nog verder rijden als intercity naar Amersfoort en Amersfoort Schothorst. In Hilversum kunt u overstappen op de intercity naar Groningen en Leeuwarden die over enkele minuten zal vertrekken vanaf de overzijde van hetzelfde perron. Denkt u aan uw bagage en neemt u deze dan ook alstublieft mee. Ik herhaal…” 


20:46:55 06 Mei 2010 Permanente link Reacties (3)

Leuker kan het niet


Een aantal maanden geleden plofte hij op de mat. De blauwe envelop. Eigenlijk weet ik niet eens of hij ook echt plofte, want op drie hoog hoor je dat soort dingen niet. Bij mij is de ontdekking van de post óf een wirwar van papieren achter de voordeur, waar je dan als het even tegenzit net op gaat staan, óf een door een van de buren in mijn trappenhuis gesorteerd stapeltje op ‘mijn’ traptrede. Stiekem check ik dan altijd even of de anderen net zulke gave post hebben als ik, wat meestal het geval is omdat ze op twee hoog net een kleine hebben gekregen. Tegen pakketjes met babykleertjes kan mijn voetbalclubblad niet op.

Maar goed, ik opende mijn envelop met het verzoek voor 1 april de belastingaangifte in te vullen. Daar zit je dan tijden tegenaan te hikken, klagend met collega’s dat je dat óók nog moet doen, terwijl je het al zo druk hebt. Alsof je als hardwerkende Nederlander geen betere dingen te doen hebt! Al die gegevens hebben ‘ze’ toch?  Maar sommige dingen in het leven moeten nou eenmaal gebeuren (weet iemand er nog meer?), waarvan belasting betalen er een is. Zojuist heb ik alles geregeld via de computer en dat duurde om precies te zijn maar 4,5 minuut. Toch knaagt er iets...

Makkelijker kunnen ze het niet maken: eerst het aangifteprogramma downloaden, DigiD invullen en kiezen voor de optie “gegevens vooraf invullen”. Bestaat God dan toch? Tijdens het aanvinken van de opties kwam het besef: ik heb geen leven. Geen lijfrente, geen periodieke uitkering, geen aanmerkelijk belang, geen eigen woning, laat staan een tweede, geen alimentatie, geen zorgkosten, geen trustvermogen, geen bronheffing én geen kinderen. Ik heb alléén een baan! En die was al ingevuld! Dus het wordt tijd voor actie: volgend jaar om deze tijd heb ik een aftrekpost. Ik moet alleen nog even uitzoeken wat het precies is: kwijtgescholden durfkapitaal.


14:07:49 26 Maart 2010 Permanente link Reacties (4)

Verrassing!


Jij houdt niet van verrassingen. Want verrassingen betekenen onzekerheid. Toen ik vorig jaar mijn verjaardag vierde en vooraf enkel verkondigde dat men zich in zwarte kleding diende te verzamelen op een kruispunt, ontstond me toch een hoop commotie! Gaan we dit? Kunnen we niet dat? Waarom moeten we zus? Is het de hele avond zo? Blijkbaar wil iedereen voorbereid zijn. Op alles, op het leven. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom verzekeringen zo goed verkopen. Op mijn werk werd ook een bijeenkomst georganiseerd met in het programma het onderdeel 'Verrsassing'. Dat werd niet overal goed ontvangen: "We gaan toch niet iets stoms doen, hè?" Als jij zo negatief blijft doen, wordt dat het wel! Maar goed.

Zelf houd ik erg van verrassingen, zowel geven als krijgen. Wellicht ook vanwege het positieve gevoel dat ik bij het woord heb. Je kunt ook onverwacht keihard je hoofd stoten: VERRASSING! In het woordenboek staat bij 'verrassen': 1 overvallen, betrappen; 2 onverwachts tevoorschijn komen (met iets) en bij 'verrassing': 1 onverwachte verblijding; 2 overrompeling. En daar komt dan waarschijnlijk een stukje karakter bovendrijven; de pessimisten worden overrompeld en de optimisten worden onverwacht verblijd! Voor het juiste effect is een goede voorbereiding noodzakelijk: alles in stelling brengen, zodat het op het juiste moment bij elkaar komt. De ultieme beloning voor al je inspanningen in de vorm van een blij gezicht.

Waarom willen de meeste mensen dan toch zo graag weten waar ze aan toe zijn? Pakken verrassingen regelmatig slecht uit? Vallen ze achteraf toch een beetje tegen? Is de spanning te groot om te dragen? Wanneer je de tijd hebt om te bedenken wat er allemaal mis kan gaan, dan gaat de lol er kennelijk vanaf. Voorpret, voorspel, allemaal verspilling van energie. Neem daarom de volgende tips ter harte: zorg ervoor dat je de verrassing zelf ook leuk vindt, dan heb jij in ieder geval een mooie tijd. En het allerbelangrijkste: kondig je verrassing nooit aan.


20:17:12 08 Maart 2010 Permanente link Reacties (2)

Drukdoenerij


Bijna had ik een blog geschreven met slechts de woorden "Druk, hè?" maar dat vond ik toch wat te makkelijk. Toch is het een feit dat, met wie ik ook praat de laatste weken, iedereen hyperdruk is. Of doet. Inclusief ikzelf, dus ik mag het zeggen. Rijst de vraag: wat is druk? En wiens schuld is dat? Overkomt het je of doe je iets fout? Of hoor je misschien alleen die Nederlandse klaagzangen en zitten de mensen die het niet druk hebben stilletjes thuis te relaxen? Gelukkig is druk zijn ook een manier om in the flow te blijven. Wat dat betreft ben ik het eens met de wijze woorden: "If you want to get something done, ask a busy person!"

In alle drukte is er namelijk altijd tijd voor de dingen die écht belangrijk zijn. Zoals een bezoekje aan Don Quichot van Het Nationale Ballet. Meer dan vijftig dansers en danseressen die gracieus zwierend en zwaaiend over het podium lijken te zweven, begeleid door een gigantisch orkest. Zeldzaam prachtige kostuums en decors in een verhaal waar werkelijkheid en fantasie elkaar ontmoeten. Als je dan in het Muziektheater even je gedachten de vrije loop laat, kan ik het toch niet helpen te constateren: "En dat allemaal van onze belastingcenten."

Wat tenslotte prima past in een druk bestaan is sms'en. Korte berichtjes om even een teken van leven te geven, een vraag te stellen of te laten weten dat je aan iemand denkt. Als je mailt heb je letters genoeg, terwijl het aantal tekens je bij sms'en lekker beperkt. To the point komen, dáár gaat het om. Bij elke piep-piep (waar is de tijd gebleven dat het nog de letters SMS in morse waren?) word ik blij. Waarbij we wel moeten waken voor de (ik citeer een collega) 'sociale diarree' die de laatste tijd met social media over ons heen wordt gestort. Maar als die sms afkomstig is van iemand die me dierbaar is, dan maak ik met alle liefde tijd vrij om binnen twee dagen te reageren.

Kijk voor een trailer van Don Quichot op: ww.het-nationale-ballet.nl


15:53:03 20 Februari 2010 Permanente link Reacties (1)

Niets aan te doen


Ik ben zojuist keihard met mijn neus op de feiten gedrukt. Was ik tot gisteren nog een onwetende burger, nu ben ik ‘iemand die niks doet’. Iemand die weet dat elke minuut ergens ter wereld een vrouw wordt verkracht, maar gewoon naar een feestje gaat. Iemand die op de hoogte is van het feit dat 66% van alle kinderen die geen onderwijs krijgen meisjes zijn, maar het liefst in de baas z’n tijd een training volgt. Iemand die gelezen heeft dat vrouwen slechts 10% van het totale inkomen verdienen en minder dan 1% van al het land en kapitaal bezitten, maar vooral bezig is met zichzelf. En nu ben jij ook zo iemand.

In mijn favoriete blad staat linksonder op pagina 6 een klein berichtje: “Tot en met 8 maart voert Mama Cash de campagne Go Wild for Women’s Rights. Met de opbrengst hiervan steunt Mama Cash organisaties die zich met hart en ziel inzetten voor vrouwen- en meidenrechten. JIJ KUNT OOK MEEDOEN. Verzin een actie en vraag je vriendinnen, vrienden, familie, collega’s om je te sponsoren. Geef een etentje, loop een marathon, organiseer een vrouwenfilmavond of een andere originele actie.” En toen voelde ik me aangesproken. Waarschijnlijk was het dat woordje ‘originele’. Creatief, anders dan anders, ludiek: I’m your woman, toch?

En nu hoor ik je denken: “Oh o. Ik moet geld geven. Of erger nog: aan iets meedoen.” En daar heb jij geen zin in. Net zo min als al die andere mensen, die hun geweten net weer een beetje schoongewassen hebben in het kader van Haïti. Op de site van Mama Cash staan de acties die vanaf 10 december zijn geïnitieerd. Weet je hoeveel? 41. Eenenveertig. Die tezamen € 90.823 hebben opgeleverd. Op de site zelf staan al 88 voorgekauwde ideeën! Het doet bijna pijn, het dilemma dat zich van mij meester maakt: hoe groot is nu de moeite een etentje te organiseren versus het is toch een druppel op een gloeiende plaat.

Dan is nu het interactieve gedeelte aangebroken: ik ga het aan jou, waarde lezer, voorleggen. Als ik je zou vragen NIETS te doneren, maar enkel twee mensen (mannen of vrouwen) uit je eigen omgeving  €5,- te laten storten, zou je dat dan doen? Zij kunnen óf geld geven óf beloven twee andere mensen te vragen dit te doen. Et voilà: een ludiek piramidespel! Doe iets en reageer nu met een simpel ja of nee. Want wie wil er nou bestempeld worden als ‘iemand die niks doet’?

Kijk op www.88dagen.nl en besef dat jouw reactie wellicht een vervolg krijgt...


15:46:25 31 Januari 2010 Permanente link Reacties (5)

Copy-paste


Sinds de opkomst van social networks als Hyves, LinkedIn en Twitter, merk je dat de behoefte om informatie te delen gigantisch is toegenomen. In de publiekswinnaar van documentairefestival IDFA (RiP - A Remix Manifesto*) wordt op een mooie manier verteld dat creativiteit niet beperkt zou moeten worden door bureaucratische en voor multinationals winstgevende auteursrechten. Nee, door filmpjes, liedjes, beelden en teksten uit te wisselen kun je samen weer nieuwe vormen creëren. Zo ontstaat cultuur.

Waarom houdt iedereen zijn ideeën toch angstvallig voor zichzelf? Al op de kleuterschool hield je je hand voor je tekening om te voorkomen dat je klasgenootje hetzelfde zou tekenen als jij. Nu zorgen belangrijke instanties ervoor dat je een melodietje niet hergebruikt. Legt Het Beste Idee van Nederland alles meteen vast in een octrooi. Registreer je die briljante domeinnaam voordat iemand anders 'm inpikt. Durf je die mooie foto van Anton Corbijn niet op je website te plaatsen... Voor iemand met het credo "Beter goed gejat dan slecht bedacht" is het tijd om op te staan. Menschen, aanhangers van aaneenhalfwoordge.loggy.nl, vereenigt u!

Want ik ben bereid om mijn (halve) woorden met jullie te delen. Knip ze, plak ze, kopieer ze (linksbovenin te vinden onder Bewerken of Edit) en verdraai ze. Vertaal ze in het Swahili en spuit ze op een muur. Haal ze uit de context en doe alsof het je eigen verzinsels zijn. Want dan gaan ze leven. Eindigen ze in foute doorstuur-PowerPoints of op Slechteteksten.nl. Maar gelezen worden ze. Laatst verkondigde een kennis trots dat ze mensen op Twitter was gaan volgen. Toen ik vroeg waarom ze zelf niet eens wat schreef, zei ze: "Waarom zou ik? Niemand volgt mij!"


*Download de film gratis op: www.ripremix.com


21:13:45 25 Januari 2010 Permanente link Reacties (1)

Zeggen en schrijven


De laatste dagen ben ik onbewust voortdurend bezig met het verzamelen van leuke onderwerpen voor mijn blog. Maar ik loop daarbij tegen een interessant fenomeen aan: het verschil tussen iets zeggen en iets schrijven. Volume, ritme, accenten, mimiek en bijbehorende gebaren gaan eigenlijk allemaal verloren zodra je het op papier of in dit geval op het scherm zet. Mijn favoriete Marokkaanse ("Wát ies desa?") of Brabantse typetjes ("Joa, egt kei-leuk, man!") verworden plots tot jammere gezochte zinsnedes met een dubieuze spelling.  

Degene die mij aanzette tot het schrijven van deze blog, adviseerde om te beginnen met de woordgrapjes waarin bekende namen zijn verwerkt, zoals: "Weet je dat jij heel erg op Justin Timber leek/Timberlake?" Kijk, daar ga je al. Het komt net zo min over als: "Tring! Hallo, Met/Matt Damon?" of "Wil/Will Smith zich bij de balie melden?" En: "Als ik Bas zie, dan komt daar ook Adri aan" gaat nog net, maar "Is van Cameron, die jas" is voor de gemiddelde LTS-zwakstromer gewoon te moeilijk. Eigenlijk is de duidelijkste nog: "Björn Borg zijn tas netjes op", maar wie kent Björn Borg, afgezien van zijn tas?

In het verlengde van deze levensvragen is het ook nog zo dat iets schrijven véél erger is dan iets zeggen. Iemand oraal voor zakkenwasser uitmaken is prima, maar zet het NOOIT in een mail, want dan heb je de poppen aan het dansen. Ook de toevoeging van smileys kan je dan niet meer helpen, hoewel er vrij veel geoorloofd is voor de bekende knipoog: "Jij bent echt zó lelijk! " Een collega presteerde het om zijn frustraties jegens een vermeende zakkenwasser te uiten in een mail en daarbij de groep 'alle medewerkers' te selecteren. Had hij het in de kantine geroepen, was er waarschijnlijk weinig aan de hand geweest. Nu zijn de gevolgen voor hem ietwat groter. Waarop een andere collega opmerkte: "Ja, je kunt veel zeggen, maar weinig schrijven."


22:59:33 19 Januari 2010 Permanente link Reacties (2)

Plannen


Zo aan het begin van een nieuw jaar valt mij op dat iedereen van alles aan het plannen is. Vakanties, etentjes, culturele uitjes, deadlines voor projecten, familiebezoeken, ware liefde. Het wordt vooral leuk in de toekomst. Nu ben je dingen van je lijstje aan het strepen, punten aan het afwerken of meer: overleven. Nee, binnenkort gaan we écht genieten. Is het zo lastig om in het nu te leven?

Ja, want nu is het druk druk druk. Nu willen we even een avondje rustig op de bank en tijd maken voor onszelf. Praktisch gezien zitten er gewoonweg te weinig uren in een week om dat te doen wat je in ieder geval zou willen of moeten doen. Eens grofweg kijken. Uren in een week: 168. Slapen: 56. Werken + gemiddelde reistijd: 50. Boodschappen, koken en drie keer per dag eten: 20. Jezelf verzorgen en huishoudelijke taken: 8. Sporten: 3. Vaste activiteit (toneel, muziek, kantklossen): 3. Houden we over: 28 uur. Dat is gemiddeld 4 uur per dag, dus dat valt allemaal reuze mee!

Maar dan heb ik het alleen over de doelgroep waar ik zelf in zit: dertiger, single en wonend in de stad. Wanneer kun je in hemelsnaam investeren in je relatie? Hoe help je zo goed als het kan je ouders die moeilijk ter been zijn? Wat doe je met die kinderen als ze niet in de crèche of op school zitten? En je moet nog mailen. En Popstars kijken. En naar 'Komt een vrouw bij de dokter'. En de administratie bijwerken. En je energierekening en zorgverzekering uitzoeken. En de kattenbak schoonmaken. En verhuizen.

Kan iemand mij vertellen waarom we niet gillend gek worden met z'n allen? Ik weet dat niet. Het overkomt ons allemaal en toch gaat het. Waarschijnlijk omdat we straks op vakantie mogen. Omdat we overmorgen een etentje hebben. Omdat we dit weekend gaan lachen in het theater. Omdat het project over 7 maanden af is. Omdat we aan het eind van de maand ons ei kwijt kunnen bij mama. Omdat we bijna een stabiele relatie hebben. Acda en De Munnik zongen het al: "Het leven is wat je gebeurt terwijl je andere plannen maakt."


21:42:03 19 Januari 2010 Permanente link Reacties (0)

Goede voorne...


Welkom!

Je bent zowaar getuige van de uitvoering van een van mijn goede voornemens voor 2010: een weblog starten. Dankzij het duwtje in de rug van een goede vriendin. Gisteravond zag ik de documentaire 'Goede voornemens, slechte voornemens', waarbij een Amerikaanse 'kenner' de kijker te kennen gaf je allereerst goed af te vragen waarom je je iets wilt voornemen. In mijn geval is dat dus niet zo'n sterk argument: omdat iemand anders zei dat ik dit moest doen. Maar ik doe het toch. Mijn levensmotto is immers niet voor niets: "Nee heb je, klap voor je bek kun je krijgen!" Helaas was die titel voor mijn blog te lang en "Nee heb je" was al vergeven.

"Wij hebben aan een half woord ge" is een van mijn weinige zelfverzonnen grappen. Hij doet het altijd goed op feesten en partijen. Over het algemeen ben ik namelijk van het type 'Beter goed gejat, dan slecht bedacht'. Dat is op zich niet erg, maar levert zo nu en dan minachting op. En dat wil niemand. Zelfs ik niet. Dus ik ga het tij keren. Het roer om. Nee, ik vertrek niet, maar zal mij de komende tijd intenser verwonderen, onnodiger boos maken, liever verliefd zijn, helderder uit mijn ogen kijken en groter voordoen dan ik ben. En dat allemaal voor jou!

Gisteren zei een andere goede vriendin dat 2010 zo ontzettend futuristisch klinkt. Toen we nog jong waren, was 2000 ver weg en mensen die in 1910 zijn geboren echt heel oud. De baby's die nu worden geboren, zijn in 2110 echt heel oud. Zelf ben ik pas 31 jaar, dus als alles meezit maak ik 2050 nog wel mee. Ik ben benieuwd of ik dan hard moet lachen om mijn ouderwetse teksten, taalbebruik en manier van denken. We zullen zien. Want zoals ze in de film 'Alles is liefde' zeggen: "Je kunt wel blijven wachten, maar het gaat erom wat je in de tussentijd doet!"


21:40:34 19 Januari 2010 Permanente link Reacties (0)

Outlet NL female 140915 - 030216 468x60


Weblog